

Bij de allereerste uitvaart die ik voor Han Rozema deed, werd ik meteen in het diepe gegooid. De plechtigheid was huge. Het moest echt groots georganiseerd worden, dus ik was best wel nerveus. Maar als ik er nu achteraf op terugkijk, voel ik alleen maar trots. Trots omdat alles gelukt is en het een prachtige uitvaart was.
Ank* werkte al jaren bij de politie. Elk jaar ging ze met haar beste vriendin voor een korte vakantie naar de zon. Dit jaar was Barcelona als bestemming gekozen voor een stukje cultuur gecombineerd met relaxen op het strand. Alhoewel ze een goedgetrainde en gezonde vrouw was, werd ze totaal onverwachts getroffen door een hartinfarct. Iedereen was verbijsterd. Han was door de familie benaderd, maar belde mij met de vraag of ik deze uitvaart van hem kon overnemen. Hij zat zelf eigenlijk al helemaal vol. Zonder erbij na te denken liet ik hem weten dat dat geen probleem was, we werken immers niet voor niets samen. Ik kon toen nog niet vermoeden dat dit zo’n bijzondere uitvaart zou worden.
Het eerste bezoek aan Geert, de man van Ank, was op zijn zachtst gezegd eveneens bijzonder. Zodra hij de deur voor me opendeed en zag dat hij met een vrouw te maken had, liet hij meteen al merken dat hij dat maar niks vond. Hij had er weinig vertrouwen in, omdat dit volgens hem mannenwerk was.
Verder behandelde hij me wel vriendelijk hoor, maar ik nam me wel voor dat ik mijn mannetje zou staan. Ik was vastbesloten zijn vooroordeel weg te nemen. Ik ging gewoon mijn ding doen. En dat ‘ding’ was nogal wat, want het had heel wat voeten in de aarde om Ank te repatriëren. Het duurde uiteindelijk twee weken voordat haar lichaam naar Nederland kon worden gevlogen. Toen de kist met het stoffelijk overschot op Schiphol arriveerde, stond ik klaar met de rouwauto om haar naar Drachten te brengen.
Zowel Ank als Geert kwam uit een groot gezin. Er werd dan ook een groot aantal familieleden op de uitvaart verwacht. Ook zouden veel van haar collega’s bij haar afscheid aanwezig zijn. Omdat Ank niet tijdens het uitoefenen van haar functie overleden was, werd het geen uitvaart met korpseer, maar er was al wel aangegeven dat haar collega’s een erehaag wilden vormen.
Het was een enorme organisatie. Als locatie voor het afscheid werd een kerk gekozen waar het aantal verwachte bezoekers – dat zouden er naar schatting tussen de 350 en 400 zijn – allemaal een zitplaats kon krijgen. Voorafgaand aan de dag van de uitvaart werd er, soms tot in de late uurtjes, gebeld, gepland en voorbereid. Het was één van de eerste uitvaarten die ik echt helemaal alleen deed, dus het moest perfect verlopen. Al was het alleen maar om Geerts vooroordeel weg te nemen. Dat zorgde voor een groot stuk nervositeit bij mij. Als alles maar goed ging.
Het draaiboek voor de dag van de uitvaart lag klaar. Ik had alles tot in detail uitgewerkt. Vanuit het uitvaartcentrum waar Ank sinds haar repatriëring lag, reed ik haar op verzoek van de familie eerst langs het huis waar zij en Geert zo lang samen hadden gewoond. Uit eerbied stapten we uit en hielden we een minuut stilte. Daarna vervolgden we onze rit naar de kerk waar een imposante erehaag met politieagenten klaarstond. Kippenvel!
De kerk zat afgeladen vol. De dienst was mooi, met sprekers die diepe indruk maakten op de aanwezigen. En terwijl de aanwezigen daarna naar de aula van het uitvaartcentrum gingen voor een hapje en een drankje, reed ik met Geert en de twee volwassen zonen van hem en Ank naar het crematorium. Ergens viel er toen wel een zekere druk van me af. Het was allemaal gelukt. Het gaf me het vertrouwen gegeven dat ik na deze vuurdoop elke uitvaart aan zou kunnen. En wat ik misschien nog wel het meest bijzondere vond, was dat ik van Geert, die eerst zo sceptisch over mij was, na afloop een knuffel kreeg omdat hij vond dat de dag zo mooi verlopen was. ‘Bedankt dat je een afscheid hebt verzorgd dat ‘echt Ank’ was’, zei hij met een schorre stem.
Elke uitvaart is bijzonder. Elke uitvaart is anders. Maar ik weet zeker dat ik deze uitvaart nooit zal vergeten.
*Vanwege privacyredenen en om herkenbaarheid te voorkomen is de naam van Ank gefingeerd en zijn de omstandigheden enigszins gewijzigd.
Heeft u vragen of wilt u weten wat ik voor u kan betekenen? Schroom dan niet om contact op te nemen.