

De eerste uitvaart die ik mocht verzorgen nadat ik met Salve Cara gestart was, was meteen een heel bijzondere. Eén die ik nooit had kunnen en willen voorzien, maar tegelijkertijd één waarvan ik achteraf blij ben dat ik het mócht doen.
Jeanet* en ik waren al 35 jaar vriendinnen en hadden in al die jaren veel lief en leed gedeeld. Ik kende haar beide kinderen al sinds hun geboorte. Toen ik startte met Salve Cara, was Jeanet enorm enthousiast. Naamsbekendheid had ik natuurlijk nog niet opgebouwd, maar Jeanet was ervan overtuigd dat het goed ging komen. Ze had er alle vertrouwen in. Elke keer als we elkaar zagen, hadden we het over Salve Cara. Als een ware ambassadeur nam ze een stapeltje visitekaartjes van mij mee om ze aan iedereen die ze kende uit te delen.
De laatste tijd was Jeanet steeds zo moe, en ik drong erop aan dat ze eens naar de huisarts moest gaan. Gelukkig luisterde ze naar mijn advies, maar ik schrok me kapot van het bericht waarmee ze na haar doktersbezoek terugkwam. Jeanets vaten bleken behoorlijk dichtgeslibd en ze moest geopereerd worden. Een heftig bericht, maar wat fijn dat er wat aan te doen was!
Vlak voor haar operatie heb ik haar nog geappt. Ik vond het allemaal erg spannend en dacht continu aan haar. Gelukkig verliep alles naar wens. Jeanet werd geopereerd en kreeg maar liefst negen omleidingen. Na die operatie deed ik even een stapje terug, want Jeanet en haar kinderen zouden wel even genoeg hebben aan zichzelf na zo’n zware ingreep. En toen ineens kreeg ik een telefoontje van één van haar kinderen met het afschuwelijke bericht dat het niet goed ging met Jeanet. Ze ging het waarschijnlijk niet redden. In haar tas hadden haar kinderen mijn visitekaartjes gevonden. Ze hadden het gevoel dat hun moeder dit zo had voorbereid.
Na de, in eerste instantie, goed verlopen operatie hadden zich opeens ernstige complicaties voorgedaan. Het gevolg was dat Jeanet stervende was. Ze vroeg of ik haar uitvaart wilde doen.
Daar stond ik dan. De vriendin die zó betrokken was geweest bij de opstart van mijn bedrijf. Mijn eerste uitvaart zou haar uitvaart worden. Dat voelde ontzettend dubbel, maar ik wilde er alles aan doen om haar een heel mooie uitvaart te geven. En dat is gelukt. Ik kon mijn eigen verdriet goed aan de kant zetten en er zijn voor haar naasten. Haar uitvaartdienst werd druk bezocht en omdat ik Jeanet al zolang kende, zaten er veel mensen in de zaal die ook bekenden van mij waren.
Eigenlijk lukte het me heel goed om me professioneel en als uitvaartverzorger te gedragen. Na afloop van de prachtige dienst nam ik nog even het woord om de aanwezigen te informeren dat ze waren uitgenodigd om nog een kopje koffie te blijven drinken en waar ze de familie konden condoleren. Tot slot vertelde ik dat ik er stond in een dubbele rol. Dat Jeanet ook mijn vriendin was en ik me vereerd voelde dat ik haar uitvaart mocht verzorgen. Dat kwam binnen. Ik kreeg van vrijwel iedereen die de zaal verliet een knuffel. Kippenvel. Maar wat mooi om dit laatste stukje voor Jeanet te mogen doen.
*Om privacyredenen is de naam van Jeanet gefingeerd
Heeft u vragen of wilt u weten wat ik voor u kan betekenen? Schroom dan niet om contact op te nemen.